اینتل گرافیک‌های Arc پرو را برای سیستم‌های ورک‌استیشن راهی بازار کرد
محصولاتی که قرار است در کامپیوترهای فوق‌العاده حرفه‌ای، یعنی آن‌هایی که با هدفی غیر از گیمینگ اسمبل می‌شوند مورد استفاده قرار بگیرند.
اینتل روز گذشته کارت گرافیک‌های سری Arc پرو خود را رسما راهی بازار کرد. این کارت‌ها به صور اختصاصی برای سیستم‌های رومیزی و لپ‌تاپ‌هایی طراحی شده‌اند که مخصوص ورک‌استیشن هستند؛ یعنی کاربران آن‌ها در انجام کارهای بسیار حرفه‌ای نظیر کار با اپلیکیشن‌های سنگین فعالیت می‌کنند. این یعنی نماینده‌های جدید شرکت اینتل قرار نیست برای گیمینگ و کارهای معمولی مورد استفاده قرار بگیرند.
اینتل Arc پرو A40 و A50 هر دو برای ورک‌استیشن طراحی شده‌اند در حالی که A30M برای لپ‌تاپ‌هایی طراحی شده که کاربران حرفه‌ای قرار است از آن‌ها برای انجام کارهای مختلف با اپلیکیشن‌های سنگین استفاده کنند. هر سه گرافیک از لحاظ سخت‌افزاری، توانایی لازم برای پشتیبانی از فناوری رهگیری پرتو نور و همچنین شتاب سخت‌افزاری AV1 را دارند که نشان می‌دهد اینتل خواسته آن‌ها را به طور اختصاصی برای کسانی طراحی کند که بیشتر در زمینه‌ی هوش مصنوعی یا کار با اپ‌هایی نظیر ادوبی پریمیر فعالیت می‌کنند.
اینتل Arc پرو A40
اینتل Arc پرو A40 یک گرافیک نسبتا کوچک است که فقط یک اسلات را درگیر می‌کند. کل توان آن به ۳٫۵ ترافلاپس می‌رسد، از هشت هسته‌ی ری تریسینگ و ۶ گیگابایت حافظه‌ی اختصاصی از نوع GDDR6 بهره می‌برد. این کارت برای سیستم‌هایی که نسبتا کوچک‌تر هستند مناسب است چرا که اندازه‌ی بسیار کوچکی دارد.
اینتل Arc پرو A50
نمونه‌ی بزرگ‌تر یعنی Arc پرو A50 دو اسلات را اشغال می‌کند و اندکی بزرگ‌تر و قدرتمندتر است. توان گرافیکی آن به ۴٫۸ ترافلاپس می‌رسد، هشت هسته‌ی ری تریسینگ دارد و از ۶ گیگابایت حافظه‌ی داخلی از نوع GDDR6 بهره می‌برد تا از این حیث با مدل کوچک‌تر برابر باشد. به لطف اندازه‌ی بزرگ‌تر، این گرافیک برای سیستم‌های ورک‌استیشن بزرگ‌تر و سنتی بسیار مناسب است. از جمله مشخصات برابر این دو کارت می‌توان به چهار پورت از نوع دیسپلی پورت اشاره کرد که اجازه می‌دهد کاربر چندین مانیتور را به آن‌ها متصل کند. همچنین این کارت‌ها از دو مانیتور با کیفیت ۸K و رفرش‌ریت ۶۰ هرتز، یک مانیتور ۵K با رفرش‌ریت ۲۴۰ هرتز، دو مانیتور ۵K با رفرش‌ریت ۱۲۰ هرتز یا چهار مانیتور ۴K با رفرش‌ریت ۶۰ هرتز پشتیبانی می‌کنند.
اگرچه در بالا اشاره کردیم که این کارت‌ها مخصوص بازی نیستند و با هدف ورک‌استیشن یعنی انجام کارهای حرفه‌ای طراحی شده‌اند اما با این حال کاربران می‌توانند با آن‌ها به انجام بازی هم بپردازند. هرچند چیزی که این کارت‌ها برای آن بهینه شده‌اند، انجام کار با اپ‌های حرفه‌ای و سنگین نظیر بلندر، هندبریک، پریمیر پرو، داوینچی ریزالو و اپلیکیشن‌هایی که غالبا مهندسین، معمارها و کسانی که در زمینه‌ی ساخت و ساز فعالیت می‌کنند است و نه بازی‌های روز.
اینتل A30M
می‌رسیم به ضعیف‌ترین مدل از این سری که آن هم ۳٫۵ ترافلاپس توان گرافیکی دارد و از هشت هسته‌ی ری تریسینگ بهره می‌برد اما میزان حافظه‌ی اختصاصی آن به ۴ گیگابایت از نوع GDDR6 می‌رسد. این کارت طراحی شده تا بتواند در لپ‌تاپ‌ها مورد استفاده قرار بگیرد و نه سیستم‌های بزرگ. بنابراین از همه لحاظ، از مصرف انرژی گرفته تا قدرتی که ارائه می‌دهد، از دو کارت دیگر ضعیف‌تر است. توان مصرفی این کارت در نهایت به ۵۰ وات می‌رسد و در ضعیف‌ترین حالت هم فقط ۳۵ وات است. اینکه خروجی نمایشگر با چه کیفیتی باشد هم کاملا بستگی به شرکت‌های سازنده‌ی لپ‌تاپ دارد.
اینتل در زمینه‌ی تولید کارت گرافیک‌های گیمینگ هم فعالیت می‌کند و اتفاقا اخیرا چند مدل را هم راهی بازار کرده اما قدرتمندترین مدل آن سری هم توانایی لازم برای رقابت با مدل‌های اقتصادی انویدیا را ندارد. بنابراین به نظر می‌رسد هنوز بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده‌ی پردازنده‌ی دسکتاپ در جهان راه درازی در زمینه‌ی گرافیک دارد و فعلا زود است بخواهد با انویدیا یا AMD رقابت کند.